www.elketxt.nl

vrijdag 9 juli 2010

Goodbye Haarlem, hello Londen!


Met mijn VWO-diploma op zak ging ik na het horen van de allerlaatste schoolbel voor het eerst naar Londen. In de brandende zon liep ik na een reisje langs de Thames in Hyde Park en riep toen dat dit de stad was waar ik zou gaan studeren…
Een studie, een paar reizen en een aantal banen later besefte ik dat de tijd me had ingehaald. Mijn impulsiviteit heeft ervoor gezorgd dat ik alles aanpak wat ik leuk vind. Daarom ging ik van Big Brother via de lokale journalistiek naar de styling van Voetbalvrouwen. Tot het moment kwam dat ik mezelf afvroeg: wat wil je nou eigenlijk?
Op mijn 25-ste is de onrust er nog steeds en een vervroegde midlifecrisis kijkt af en toe om een hoekje. Veel gebeurd, veel meegemaakt. Niet alles gaat zoals je wil, maar spijt heb ik gelukkig niet. Nergens van.
Afgelopen zomer was ik weer in Londen en de geweldige winkels, hilarische soaps, muziekcultuur en de hele sfeer herinnerden mij eraan waarom ik hier wilde studeren. Dat betekende weer naar Londen in oktober en december en thank god voor de sneeuw die ervoor zorgde dat ik nog twee extra dagen in Londen moest blijven. Op de terugweg klonk Paolo Nutini met These Streets uit mijn IPod en het enige dat ik dacht was: ik wil blijven!
Na 26 jaar ken ik mezelf een beetje en ik word pas echt onrustig als er geen spannende plannen meer op de plank liggen. Wonen in New York, backpacken in Australië, safari in Zuid-Afrika. Plannen zijn er altijd geweest, maar nu is het tijd voor actie. ‘Wat wil je?’ is een simpele vraag maar het antwoord is ook voor mij niet eenvoudig. Maar na een lange nacht naar het plafond te hebben gestaard weet ik het: ik begin voor mezelf als journalist en ga een half jaar in Londen wonen!
Ik kreeg veel reacties als ‘Oh leuk,’ waarop ik bijna hardop de gedachte ‘dat doet ze toch niet’ kon horen. Maar ze doet het toch echt. ELKE.txt draait en mijn koffer staat klaar! Gelukkig zijn er twee vriendinnen die met me mee gaan.
Het gevoel dat de wereld aan mijn voeten ligt heb ik gelukkig nog steeds en het besef dat je moet leven, écht leven, doen wat écht je wilt, wordt alleen nog maar sterker. Waar velen al lang en breed de ideale baan hebben gevonden en een volledig gesetteld leven leiden, krijg ik in rustig vaarwater zo nu en dan de kriebels en het roer gaat dan volledig om. Veel scherpe bochten. Af en toe achterom kijken en dan weer plankgas. Veel mensen om me heen moeten er niet aan denken hun leven zo op de kop te zetten. Ik hoor dan ook zo vaak dat Londen erg duur is, het zo moeilijk is een appartement te krijgen. Wat als jullie ruzie krijgen? En als je geen opdrachten krijgt? Straks raakt je geld op. Ik blijf die mensen (en mezelf) toch maar vertellen dat het allemaal goed gaat komen. Allemaal geen dingen waar je niet overheen komt, lijkt me.
De tijd gaat sneller dan mijn besef. Ergens halverwege 2009 heb ik het besluit genomen om voor mezelf te beginnen en te vertrekken naar Londen. Voor mijn gevoel is het een paar weekjes later maar het is toch echt april 2010 en 10 juni is de grote dag. Alles wordt ineens heel erg echt: ELKE.txt is opgericht, de huur is opgezegd, tickets geboekt, auto te koop… Voor mijn gevoel staan alle schepen achter me in lichterlaaie, maar het geeft een lekker warm gevoel.
In Londen wil ik schrijven over de wereld van muziek, theater, film, lifestyle, mode, cultuur. Wie weet kan ik daarnaast rust vinden om dingen te doen waar je de tijd niet voor hebt. Of maakt. Misschien af en toe een boek lezen. Of een boek schrijven? Misschien leven als een echte Brit. Maar geen bonen in tomatensaus als ontbijt. Misschien de toerist uithangen. Maar geen bloemenblouse en fototoestel om mijn nek. Misschien in december met hangende pootjes terugkomen. Misschien nooit meer terug willen. In ieder geval een ervaring rijker.

Elke Lodewijks, maart 2010

Geen opmerkingen:

Een reactie posten